| نقش سبک های تدریس و یادگیری در افزایش مهارت های تفکر انتقادی دانش آموزان |
| کد مقاله : 1397-CLASS |
| نویسندگان |
|
مجید واحدی *1، لعیا غلی دوست الانق2 1استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران 2کارشناسی ارشد گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش سبک های تدریس و یادگیری در افزایش مهارت های تفکر انتقادی دانش آموزان بود. پژوهش حاضر توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی محسوب می شود. جامعه آماری پزوهش شامل کلیه معلمان دوره دوم متوسطه به تعداد 12 نفر که نمونه آماری برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد و از روش سرشماری(تمام شماری) استفاده شد و کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهرشربیان که160 نفر بوده و نمونه آماری دانش آموزان طبق جدول مورگان 113 نفر انتخاب گردید. به منظور جمع‌آوری داده‌ها و اطلاعات پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد سبک تدریس گراشا و ریچمن (1996)، سبک های یادگیری توولر و دیبوی (۲۰۰۳) و تفکر انتقادی گنجی و همکاران(1392) استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در مدل پژوهش از آزمونهایی ازقبیل: کلموگروف - اسمیرنوف، آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با استفاده از نرم افزار 25SPSS استفاده گردید. نتایج حاصل از آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین سبک های یاددهی و یادگیری در افزایش مهارتهای تفکر انتقادی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد و و کلیه فرضیه های پژوهش تایید گردید. بر اساس نتیجه حاصل از آزمون رگرسیون چندگانه سهم نسبی ابعاد سبک های یاددهی نسبت به مهارتهای تفکر انتقادی به ترتیب: تسهیل گری (402/0) ، تعاملی (376/0)، مرجعیت رسمی (263/0)، مدل شخصی (235/0) و تخصصی (099/0) است. است. همچنین سهم نسبی های ابعاد سبک های یادگیری نسبت به متغیر مهارتهای تفکر انتقادی به ترتیب: مشاهده ای (280/0)، تجربی(164/0)، گروهی(066/0)، اکتشافی (020/0) و ساختار یافته (006/0) می باشد. |
| کلیدواژه ها |
| سبک های یاددهی ، سبک های یادگیری ، مهارتهای تفکر انتقادی |
| وضعیت: پذیرفته شده |
